Mam wolny dzień!
Przedszkole znów zamknięte dzisiaj,
Na dworze zimno, w telewizji dno,
A taty i mamusi nie ma od rana
I nikt się nie zajmuje mną!

Przecież dziecko pod opieką być powinno,
W tym jest cały wychowawczy pic,
Starsi wciąż mówią, że muszę zrozumieć,
A ja nie rozumiem nic!

Na stoliku sennie zegar tyka,
Wszystko idzie mi pod górę w takim dniu,
W kiosku "Ruchu" znów zabrakło dla mnie "Świerszczyka",
Znów nie będę na bieżąco w kursie wydarzeń
Żeby chociaż człowiek smoczek miał pod bokiem,
Nocą przemocą wydarty z ust,
Może by się zajął tylko smokiem
I nie myślał już:
Czego za złotówek worek dają jeden dolar?
Co to znaczy, że jest cała gospodarka chora?
Czego mamy nawis duży?
Kto nam kazał się zadłużyć?
Czego cioci z mięsem nie ma, choć wyszła przedwczoraj?
Czy na Gwiazdkę znów dostanę koszmarnego misia?
Czego do niedzieli grzali, a przestali dzisiaj?

Ile trzeba się namęczyć podpalając gaz,
Żeby wreszcie przyjechała straż?
Czego to co miało pomóc, jakoś nie pomaga?
Czego starsi patrząc w ekran, mówią wciąż, że blaga
Czego dają rady mądre,
Jak w zabawkach mieć porządek,

Kiedy sami mają wkoło totalny bałagan?
Czego mama o zakupach mówi, że to zmora?
Czego tato mi bałwana nie chciał lepić wczoraj?
I co w końcu miał na myśli
Gdy na prośbę mą mruknął -
"Synku, starczy tych co są!"

Przedszkole znów zamknięte dzisiaj,
I nikt się nie zajmuje mną,
Bo taty i mamusi nie ma od rana,
No, nie wiem, czy im się opłaci to...?

W LUNAPARKU

Spędzać wolne soboty w lunaparku najlepiej,
Tam tłum szczęśliwy sam się pcha za ogrodzenie.
Wszak wszystkim żyje się dostatnio,
Nic więc dziwnego, że ostatnio
Przede wszystkim na rozrywkę popyt wzrasta nam szalenie!
A w lunaparku tak jak w życiu,
Każdy znajdzie coś dla siebie,
Dla przykładu do lizaka można strzelić,
Można wspiąć się na słup natłuszczony margaryną,
Albo przeżyć zawrót głowy
Na łańcuchu karuzeli!

Bo na co jak na co
Lecz na rozrywkę dziś każdego stać,
Intencja jest zbożna,
Ubawić się można,
I nie ma się czego bać!

Bez obawy więc opłać jazdę
Karuzelą łańcuchową,
Zajmij miejsce i broń Boże
Nie trać ducha,
Nie ma obaw, wszak wiadomo
Że nic się złego stać nie może,
Bo ktoś dokładnie nad tym myślał
Byś nie urwał się z łańcucha!

Sprawdź swój kręgosłup w beczce śmiechu,
Przeżyj huśtawkę w wolnej chwili,
Zagraj w loterię, jeśli zbędną masz mamonę,
Przejedź się na dzwonkowej fali
Bacząc, by gdzieś się nie wychylić,
Bowiem i tutaj w takich razach
Zaraz się odzywa dzwonek!

Sił swoich nie mierz na zamiary,
Siłomierz będzie ci dowodem
Czy możesz zostać za mocnego, albo vice,
A głód gdy zacznie ci doskwierać
Zaspokój dużym, włoskim lodem
Bo budkę z rożnem już dość dawno
Przerobiono na strzelnicę!
Bo na czym jak na czym,
Lecz na rozrywce trzeba się trochę znać,
Toteż ostatnio wiele się robi,
By było się z czego śmiać!

Odwiedź więc gabinet śmiechu,
Czyli świat skrzywionych luster,
Gdzie widok gęby to ma być dla ciebie feta,
Chociaż to wcale nic pewnego,
Nawet gdy grzeszysz nędznym gustem,
Bo nieraz bardziej cię śmieszyły
Gęby nie w takich gabinetach!

W lunaparku sobota to najlepszy jest finał,
Tydzień zaciera się w pamięci w plamę mglistą,
I czas ci płynie na wesoło,
I sam już nie wiesz, gdzie zaczyna
W rzeczywistości się lunapark,
A gdzie się kończy rzeczywistość...

Motto na dzisiaj

Szlachetne zdrowie
Nikt się nie dowie
Ile kosztujesz,
Aż się zepsujesz.

MAŁY WYKŁAD Z PATOLOGII DUŻEGO ORGANIZMU

Z organizmem jest tak prawie, moi drodzy,
Jak ze sztuką, wciąż ciekawą choć ograną,
Mimo że znasz każde słowo
Wciąż odkrywasz ją na nowo,
Tak organizm też jest rzeczą nie poznaną

Bo organizm niedomaga czasem tak,
Że nie sposób wcześniej stwierdzić co dolega,
Zwłaszcza wtedy, gdy objawów znanych brak,
Albo kiedy się objawów nie dostrzega.
Gdy konsylia widzą go w rozkwicie sił,
Dobry stan stwierdzają wciąż uczone gremia,
Potem problem, przecież taki zdrowy był,
Skąd niedowład?
Paraliż!
Anemia!

Z organizmem niestety tak bywa
Wbrew opiniom z uczonym podpisem,
Że na koniec choroby przychodzi
Przesilenie, zwane także kryzysem,
Ale kryzys, czyli przełom w chorobie,
Czasem bywa mylącym symptomem,
Bo w końcu, choć zawsze jest częścią choroby
Nie zawsze być musi przełomem.

Jeszcze w uszach brzmią uczone zapewnienia:
"W tym klimacie nic nie grozi! Nie ma sprawy!"
Jest choroba, a do tego
Wbrew metodom i zabiegom
Mimo wszystko radykalnej brak poprawy.
Bo organizm niedomaga często tak,
Że na przełom samoistny trudno liczyć,
A efektów w uzdrawianiu będzie brak
Do momentu usunięcia głównych przyczyn,
By usunąć, trzeba wpierw przyczyny znać,
Później zaś próbować lekarstw i odtrutek,
Oraz wierzyć, że organizm jeszcze ma
Tyle siły
By dobry
Był skutek!

W organizmie niestety tak bywa,
Że logiczna jest wciąż kolej rzeczy,
Nim choroba się zacznie odzywać,
Łatwiej zawsze zapobiec, niż leczyć,
A jeżeli już leczyć, to najpierw
Mądrze dobrać leczących, a po to
By sprawa nie stała się formą chroniczną,
I żeby zapobiec nawrotom!

LIST

W pierwszych słowach kochani donoszę,
Że mi tutaj zupełnie jest dobrze,
Wcale nie jest tak strasznie
t wcale nie tak biednie,
Dosyć często ktoś do nas zagląda,
By zobaczyć jak leci, choć teraz
Mniej odwiedzin jest w święta,
A więcej w dni powszednie.

Przy okazji wyjaśnić wam pora,
Że w szpitalu się leży, nie siedzi,
I nie mają tu miejsca rozruchy i bunty,
Paczkę od was dostałem przedwczoraj,
Wielkie dzięki za pięć funtów cukru,
Teraz cukru mam dosyć,
Przyślijcie tylko funty!

A tak w ogóle, to tutaj jest spokój,
Okna sali otwarte od rana,
I wschód mogę oglądać codzień,
,A zachodu nie widać, bo ściana,
I choć wszyscy na ścisłej są diecie,
Jednak coś tam wewnętrznie trawimy,
I nieprawda, że w łóżkach leżymy po dwóch,
Chociaż fakt, że ogólnie leżymy.

Atmosfera jest taka, jak piszę,
I opieka nad wyraz troskliwa,
Pielęgniarze jak bracia,
I siostry współczujące,
Bardzo dbają tu o nas, nie powiem,
Imponuje się nowe zastrzyki
Zmniejszające napięcie
I ogólnie wzmacniające!

Już przywykłem, już rozkład nie drażni,
Nic też chyba mnie tutaj nie zdziwi,
Nawet dzieci bawiące się od nowa w wojnę,
Nerwy w lepszym ogólnie mam stanie,
Już mniej krzyczę przez sen w środku nocy,
Chociaż rzadko sny miewam puste i spokojne.

A poza tym właściwie jest spokój,
Wszystko toczy się wolno do mety,
I dni płyną pozornie odmienne,
Jak dwie strony fałszywej monety,
I za drzwiami znów słychać odgłosy
Pewnie według schematu za chwilę,
Znowu przyjdzie ktoś mądry,
By oceniać nasz stan!
Muszę kończyć!
Całuję was!
Tyle.

Ostatnie zmiany: 3 października 1998 20:08:13